Chodząc po terenach watahy znów spotkałam nieznaną wilczycę. Ostatnio ciągle dochodzą nowe wilki do watahy... Tak czy inaczej, wadera opowiedziała mi swą historię, potem się przedstawia. Przyznam, że imię miała nie typowe i po prostu dziwne. Na końcu zaproponowałam jej dojście do watahy, a ta się zgodziła. Przydzieliłam jej jaskinię, oprowadziłam po terenie. W sumie to jedyne, co zafascynowało mnie w tej waderze imieniem Eternal Nigt, to jej medalion i ta część historii o ''odrodzeniu''.
- Słuchaj, a mam pytanie. Jak umarłaś, to co się w sumie z tobą działo, z twoją duszą? Trafiłaś do nieba, piekła? Czy może czułaś się, jakbyś usnęła snem wiecznym? - pytałam.
- Raczej to ostatnie. - odpowiedziała.
- Hmm... Zawsze mnie to ciekawiło. - westchnęłam. - Czasem przywoływałam duchy i pytałam ich o to, ale one zmieniały temat, albo po prostu nie odpowiadały.
- Może dlatego, że to za bardzo ich bolało i tęsknią za życiem na ziemi? Dla mnie to bez znaczenia.
- Wiesz, moi rodzice są w raju, ale oni otrzymali dodatkową łaskę i mogą schodzić na ziemię, kiedy chcą. - wyjaśniłam. - A i tak nie chcą o tym rozmawiać.
- Bo to dość trudny temat.
- A może coś mi o tym opowiesz?
<Eternal Night?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz